Όλοι ξέρουμε τι είναι το καλτσόνε... Το έχουμε δει σε κάθε πιτσαρία, μάλιστα σε πολλές υπάρχει και σε γλυκιά έκδοση. Είναι μία απόλυτα ιταλική ιδέα που ξεκίνησε το 18ο αιώνα από την Νάπολι. (Υπάρχει και η τηγανιτή εκδοχή του που ονομάζεται panzerotti και θα την κάνουμε σε άλλο post.) Ακόμα και στην Ιταλία, που ομολογουμένως είναι λίγο "κολλημένoi" με το τοπικό τους φαγητό, γεμίζουν το καλτσόνε με ό,τι μπορεί κανείς να βάλει πάνω σε μία πίτσα. Εμείς επιλέξαμε έναν φοβερό συνδυασμό, άκρως καλοκαιρινό και χορτοφαγικό. Σάλτσα από φρέσκιες ντομάτες, ελαφρώς τηγανισμένη μελιτζάνα και μπόλικη φρέσκια mozzarella. Με τέτοιο συνδυασμο και τόση ζέστη, μόνο μία μπύρα θα μπορούσε να ταιριάξει. Μία πολύ ελαφρυά lager, που να σε δροσίζει και να μην αλλάζει την γεύση του φαγητού, σαν την Cortes! Πρόκειται για μία μπύρα που έρχεται από την Πολωνία και μοιάζει πολύ με την Sol. Είναι μία πολύ απαλή lager που θα μπορούσε άνετα κάποιος να την "παντρέψει" με τεκίλα. Την βρήκα τυχαία στο supermarket και πραγματικά ήταμ μία πολύ ευχάριστη έκπληξη! Αν και οι πολωνικές μπύρες δεν μοιάζουν καθόλου με αυτή, εδώ μιλάμε για μία μπύρα με πραγματικά ήπια πικράδα που αν της βάλει κανείς λίγο λεμόνι ή lime και κλείσει τα μάτια, θα νομίζει ότι πίνει Corona. Το ιδιαίτερο με αυτή είναι ότι φτιάχνεται από τρία είδη σιτηρών: Κριθάρι, καλαμπόκι και ρύζι. Ταιριάζει με οτιδήποτε έχει ζύμη και βγαίνει από τον φούρνο. Πίτσες, πίτες ή ακόμα και με μακαρονάδες φούρνου. Επίσης, πιστεύω ότι θα ταιριάζει άψογα με φαγητά που έχουν μπόλικο τυρί, όπως mac n cheese.

Όπως φαντάζεστε το νόημα της συνταγής είναι η ζύμη και το beer pairing. Με τι θα γεμίσετε τα calzone σας είναι καθαρά δικό σας θέμα. Το μόνο που πρέπει να προσέξετε είναι να μην έχει πολλά υγρά η γέμιση διότι θα μαλακώσει το ζυμάρι και δεν θα ψηθεί ούτε σωστά και θα διαλύσει. Κατά τ' άλλα κάντε ότι συνδυασμό σας έρθει στο μυαλό. ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΟΡΕΞΗ!

Χρόνος προετοιμασίας και μαγειρέματος: 25 λεπτά

Μερίδες: 5

• Στον κάδο του mixer βάζουμε το νερό, τη ξηρή μαγιά, τη κρυσταλλική ζάχαρη και ανακατεύουμε με ένα σύρμα χειρός. Aφήνουμε για 5 λεπτά μέχρι να αρχίσει να φουσκώνει η μαγιά.
• Προσθέτουμε το σιμιγδάλι, το καλαμποκάλευρο, το αλεύρι, 1 μεγάλη πρέζα αλάτι, 3 κ.σούπας ελαιόλαδο και χτυπάμε με τον γάντζο για τουλάχιστον 5 λεπτά σε μέτρια ταχύτητα ή μέχρι να έχουμε μία λεία ζύμη που δεν θα κολλάει στα χέρια.
• Λαδώνουμε ελαφρά ένα bowl, βάζουμε την ζύμη, καλύπτουμε με μεμβράνη ή καθαρή πετσέτα και αφήνουμε 1 ½ - 2ώρες, μέχρι να φουσκώσει.
• Όσο η ζύμη φουσκώνει, βάζουμε ένα μεγάλο αντικολλητικό τηγάνι σε μέτρια προς δυνατή φωτιά.
• Με ένα πολύ μικρό bowl βάζουμε το υπόλοιπο ελαιόλαδο και με ένα πινέλο αλείφουμε και από τις δύο πλευρές τις μελιτζάνες.
• Μόλις κάψει το τηγάνι, βάζουμε λίγες λίγες τις φέτες μελιτζάνας και ψήνουμε ίσα ίσα να πάρουν χρώμα και από τις δύο πλευρές.
• Μόλις τελειώσουμε με τις μελιτζάνες, στο ίδιο τηγάνι ρίχνουμε την τριμμένη ντομάτα, αλάτι και όσο βασιλικό επιθυμούμε. Αφήνουμε να βράσει μέχρι να εξατμιστέι σχεδόν όλο το υγρό και να δέσει η σάλτσα. Συνεπώς δεν το παρακάνουμε με το αλάτι και τον βασιλικο διότι θα γίνει πολύ πιο έντονη η γεύση τους όσο δένει η σάλτσα.
• Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200°C, στον αέρα.
• Κόβουμε τη ζύμη σε τέσσερα κομμάτια.
• Ανοίγουμε κάθε κομμάτι από τη ζύμη σε στρογγυλό σχήμα. Θέλουμε να έχουν λίγο πάχος για να μην σπάσουν όταν βάλουμε την γέμιση, όμως πρέπει να σκεφτούμε ότι όσο πιο παχιά τα κάνουμε τόσο πιο "ψωμένιο" θα βγεί το καλσόνε. Αν κολλάει πασπαλίζουμε με λίγο σιμιγδάλι και όχι με αλεύρι γιατί θα σφίξει πολύ η ζύμη.
• Βάζουμε από 50gr gouda σε κάθε ζυμάρι. Στην συνέχεια στρώνουμε μερικές φέτες μελιτζάνας σε κάθε ένα, λίγη σάλτσα ντομάτας και τέλος μερικές φέτες mozzarella. Διπλώνουμε ώστε να σχηματιστούν μισοφέγγαρα.
• Απλώνουμε λίγο νερό στις άκρες για να κολλήσουν και πιέζουμε με τα δάχτυλά μας για να σφραγίσουμε τη ζύμη.
• Ψήνουμε για 15-20 λεπτά, μέχρι να ψηθούν και να πάρουν χρώμα.
• Σερβίρουμε ζεστά μαζί με μία παγωμένη Cortes.